Toen ik het berichtje kreeg van Kristin Verellen dat ze pro bono een creatieve workshop “Mindful drawing at sea” gaf in de gloednieuwe locatie van Land aan Zee, heb ik meteen ingeschreven.
Het was niet zomaar een impuls, eerder een dieper weten: hier wil ik naartoe.
Als Kristin samen met haar vriendin/kunstenares Katrien Van Steen dit initiatief van Liselotte Baeijaert ondersteunen, dan wil ik daar bijzijn.
De website van Land aan Zee overtreft mijn verwachtingen in alle toonaarden. De locatie in Schouwen-Duiveland tussen de Oosterscheldekering en de Noordzee spreekt mij op zich al aan om te genieten van de stilte en de ruige omgeving van duinen en dijken…. Maar wat Liselotte en haar man hier neergezet hebben is bijna onvoorstelbaar. En al zeker hun missie om een prachtige plek te creëren om mooie dingen te laten gebeuren ter bevordering van een veerkrachtige samenleving.
Het klinkt bijna te mooi om waar te zijn. Ik kan niet wachten om dit allemaal te ontdekken.
Een week voor vertrek ontvang ik een gedetailleerde mail met extra info over het reilen en zeilen in de leefgemeenschap waar we met z’n allen zorg dragen voor onszelf, elkaar en de plek. Gepakt en gezakt met slippers, badjas voor de sauna & zwemvijver en met de fiets in de koffer, rijd ik onder tunnels en over indrukwekkende bruggen tot het uiterste punt van Zeeland: Burgh-Haamstede. Het vraagt wat speurzin om het veelbelovende Land aan Zee te vinden, verscholen in de polders achter de Leemdijk. Het bordje “welkom” aan de grote schuur wijst me de weg en Liselotte komt me lachend tegemoet. Het is wat overweldigend, zo brandnieuw, zo monumentaal groot en zo wondermooi allemaal… Overal waar ik kijk zie ik hoe alles met zorg is gekozen, voor het beste van het beste tot in het kleinste detail, met oog voor schoonheid en sereniteit.
De rest van de dag ga ik de omgeving verkennen en neem resoluut de fietsroute naar de Kop van Schouwen waar ik me in Finland waan tussen de bossen en duinen met in de achtergrond uitzicht op de Noordzee… Vol van deugddoende indrukken en zuurstof keer ik terug om de mededeelnemers van onze “retreat” te ontmoeten. Het voelt wat onwennig, maar na een overheerlijke veganistische maaltijd worden we uitgenodigd om mee te komen dansen op de vijf ritmes onder het motto “The fastest way to still the mind is to move the body” (Gabriella Roth). Vooruit dan maar, ook al voel ik me een beetje beschroomd, loslaten is het thema van ons verblijf hier. Onder de vakkundige begeleiding van Joyce de Rozario volgen we ongedwongen het ritme van de muziek en genieten met volle teugen van een bevrijdende avond. Het ijs is gebroken, morgen gaan we aan de slag in het atelier met verf, inkt en papier. Kristin en Katrien helpen ons met allerlei truukjes om alle vooringenomenheid te laten varen en zo intuïtief mogelijk te experimenteren met materialen en technieken. Dat lukt aardig dankzij het enthousiasme van de groep en algauw voelt het als spelen in de kleuterklas, een zalige ervaring. Voor we het beseffen is het middag en mogen we weer aanschuiven aan een gevarieerd buffet dat door Erik liefdevol werd klaargemaakt met lokale groenten en kruiden en zelfs bloemen vers geoogst uit de tuin. In de namiddag komt de buurman John ons ophalen om een wandeling te maken in de nabijgelegen natuurreservaat, ’s avonds krijgen we een mediatief pianoconcert als toetje geserveerd…. Gaandeweg worden we ons ervan bewust dat heel wat mensen hun diensten hier vrijwillig aanbieden omdat ze deel willen uitmaken van de community en zo hun steentje bijdragen aan de realisatie van deze plek. Het valt me op hoezeer iedereen die hier werkt dit met zichtbaar plezier doet en openstaat voor verbinding. Het lijkt wel alsof ze allemaal een pakt hebben gesloten om hier samen een warme cocon te bouwen aan de hand van 3 essentiële vuistregels: aandacht voor jezelf en voor wat je nodig hebt om jezelf te kunnen zijn, aandacht en respect voor elkaar en aandacht voor de natuur en de plek waarop we leven.
Het is hoe dan ook wonderbaarlijk om dat te mogen ervaren en te merken dat na 3 dagen iedereen van ons groepje hiervan duidelijk de baten heeft ondervonden en dankbaar weer huiswaarts is gekeerd. Ik ben ervan overtuigd dat hier banden zijn gesmeed, waar zonder twijfel een vervolg wordt aan gebreid.
Lut Buyck
(Lut is journaliste en vroeger hoofdredacteur bij het magazine Elle België)
Dutch 
English