Mariet hoefde geen twee keer na te denken om ‘ja’ te zeggen toen ze las dat ze ‘vriend’ kon worden van Land aan Zee. Gelukkig zei ze ook ‘ja’ op de vraag of we haar enkele vragen mochten stellen. Maak kennis met tonnen levenservaring, veerkracht en motivatie. Het aangrijpende verhaal van Mariet begint op haar ziekbed, eindigt op het strand in Zeeland en is ongetwijfeld een inspiratie voor veel van onze toekomstige vrienden.
Waarom heb je al van voor de start toegezegd om vriend van Land aan Zee te worden?
Vijftien jaar geleden droomde ik al op mijn ziekbed van wat vandaag op Schouwen-Duiveland wordt gerealiseerd door Land aan Zee. Vanuit een lege stille kamer keek ik naar de vogels in de lucht en het voorjaar in de achtertuin, dromend van een mooie toekomst. Langdurig ziekzijn maakt eenzaam. Tijdens mijn ziekteproces miste ik aandacht en tijd voor mij als mens, want ik ben meer dan ziekte. Hoop hield me op de been. Ik droomde over wat ik allemaal zou doen als ik weer zou functioneren en wat ik dan zou veranderen in mijn leven. Ik zag het in de vorm van beelden in mijn hoofd, hoe ik aan zee zou lopen, erin zou duiken met de zeehonden in de buurt. Het zand weer voelen tussen mijn tenen. Een belangrijke drijfveer was de droom om een klein huisje te hebben op Schouwen met een bijgebouw waar ik mensen in en na ziekteprocessen een veilige haven kon bieden om weer op te laden na tegenwind in het leven. Als je de vanzelfsprekendheid van gezondheid verliest, riskeer je je dromen kwijt te spelen en moet je op zoek naar een nieuwe vorm van leven om verder te gaan en dat vraagt om moed en veerkracht.
Ondertussen zijn we meer dan 15 jaar later. De dromen die ik toen had, heb ik inmiddels voor 85% gerealiseerd. Dankzij gekwalificeerde therapeuten en artsen die vertrouwen in mij hadden functioneer ik weer. Het kostte veel tijd, energie, vechten en tegen de stroom in blijven zwemmen. Ook heeft aandachtmeditatie me geholpen in mijn proces, wat startte in 1998. Het was mijn redding.
Mensen kunnen zich moeilijk voorstellen dat mijn leven zo lang heeft stilgestaan door het ziek zijn op zich en de verkeerde diagnoses die erop volgden. De artsen stonden voor een raadsel. Toen kwam de diagnose: ik heb een hersenziekte. Aan de buitenkant zie je niets, maar van binnen is het anders en daar moet ik serieus rekening mee houden. 24 operaties, 7 revalidaties en 36 ziekenhuisopnames later kan ik zeggen dat ik een dankbaar mens ben. Die vreugde wil ik delen door de laatste 15% van mijn dromen te realiseren: enerzijds als vriend van Land aan Zee en daarnaast met mijn autobiografie getiteld: Buigend gras – over veerkracht bij ziekte.
Wat ga je precies aanbieden?
Mijn wens is om mensen kennis te laten maken met aandachtmeditatie vanuit mindfulness en de kracht van zachte beweging, zowel intern als extern. Een beweging van mind en body door aandacht te leren oefenen op speelse wijze en door in verbinding te gaan. Maar aandacht waarvoor? Jezelf, jouw natuur, ook in relatie tot je omgeving en jouw grenzen. Je eigen vrijheid hervinden door ruimte te maken voor leren en durven. Het leven slokt ons vaak zo op door stress op allerlei gebied, door ziekte, pijn of verlies dat die vrijheid ver weg is. Die stress anders leren benaderen vanuit innerlijke veerkracht, authenticiteit en dat samen op speelse wijze onderzoeken, dat is mijn doel. En daarin ga ik samenwerken met Virginie Parent (yogadocente). Zij is als mens even bevlogen als ik en draagt Land aan Zee ook een warm hart toe.
Kan je iets meer vertellen over jezelf en jouw aanbod?
In het dagelijkse leven ben ik CAM-registertherapeute, wat inhoudt dat ik integraal werk volgens de positieve psychologie van gezondheid. De mensen die mijn praktijk bezoeken ervaren stress, burn-out klachten, ziekte en pijn, zijn uitbehandeld, getraumatiseerd (ontwikkelings- of shocktrauma) of volledig vastgelopen in het leven door wat hen of hun nabije omgeving is overkomen. Ze willen het anders, maar het lukt niet. Vaak voelen ze zich onbegrepen.
De mens en het verhaal, de oorsprong daarvan en daar ruimte aan geven zijn belangrijke kernpunten in mijn werk. Vaak wordt alleen een klacht behandeld maar ik werk holistisch. Lichaam en geest zijn één en beïnvloeden elkaar, door middel van gesprek of de lichaamsgerichte benadering. Het lijf geeft een signaal maar we zijn er niet op gericht om dat te herkennen. Vanuit vaste patronen doen we maar door en zijn we hard voor onszelf. We brengen onze auto sneller naar de garage dan dat we de stap zetten om hulp te vragen voor onszelf.
Naast mijn werk als therapeute, ben ik trainer in mindfulness, zelfcompassie en trauma sensitief lichaamsbewustzijn. Ik werk met groepen en 1-op-1 in Deventer en geef bij opleidingsinstituten praktijkles in mensgericht werken aan toekomstige hulpverleners. Daarnaast ben ik mentor en intervisiecoördinator voor trainers. Verder ben ik lid van de Adviesraad voor het Mindfulnessregister en werk op aanvraag als vrijwillig stervensbegeleider. En ik mag mezelf sinds kort schrijfster noemen.
Wanneer noem je je een vriend van Land aan Zee?
Ik denk dat je jezelf een vriend van Land aan Zee kunt noemen als je het gedachtegoed kunt ondersteunen en de bereidheid hebt om daaraan bij te dragen. Verandering in de wereld begint bij de stap die je zelf zet, soms lijkt het een druppel in de zee, maar alle druppels tezamen maken de zee. Hoe mooi is het als iemand de middelen heeft en gebruikt om jouw droom in praktijk te brengen. Dan is het voor mij slechts een logische stap om met elkaar, door verbinding en samenwerking, een vorm te vinden die uiteindelijk deze gemeenschappelijke grote droom tot een succes te maken en het zaadje tot een mooie gekleurde bloem te laten uitgroeien.
Hoe past het concept binnen jouw levensvisie?
Mijn levensmotto is: ‘het gaat er niet om hoe je valt, maar de manier waarop je opstaat!’ De kunst is om, ondanks alle tegenslag, het positieve te blijven zien in kleine dingen. Dit proces brengt innerlijke groei en veerkracht. Iedere dag is voor mij een geschenk van leven en die vreugde deel ik. Stilte en afzondering, aan zee het liefst, zijn voor mij de momenten waarop ik oplaad om dit werk vol te kunnen houden. In die stilte mediteer ik en keer steeds opnieuw terug naar mijn eigen midden: de ruimte die ik voel ondanks de schrijnende pijn van mijn lichaam. Lijden ervaren en van lijden naar leiden gaan en uiteindelijk begeleiden, dat was mijn persoonlijke groeiproces door ziek zijn. Naast leren loslaten en opnieuw leren vertrouwen op mijn lichaam.
Waar kijk je in het bijzonder naar uit?
De mensen die ik mag gaan ontmoeten, ieder in zijn of haar eigen proces en de innerlijke schatten die zij meebrengen door ervaring in hun leven. En hun gezichten en stralende ogen, na afloop van een meditatie zittend aan zee bij ochtendgloren, in stilte met elkaar. Om samen de elementen van de natuur in alle diepte te ervaren. Het zilte proeven op je lippen, de meeuwen zien vliegen, de golven van de zee horen tot diep in je wezen, het zand voelen en de geur ruiken van verse koffie bij thuiskomst. En voor wie het lef heeft, samen een frisse duik nemen voor weer een nieuwe dag, met een snel kloppend hart door de koude van het water. Daar aan zee voel je ten volste dat je leeft en kun je je accu opladen. Zo voelt het steeds weer voor mij en dat gevoel wil ik delen.
Mag ik jou daar ontmoeten en meenemen om het te ervaren?
Wil je meer weten over Mariet? www.mindbody-retreat.nl of www.mariet-rutten.nl
En voel je de behoefte om te reageren op dit interview naar Mariet? Dat kan via email.
Dutch 
English