Je zit vast en je zoekt hulp. Maar je voelt je nog niet klaar om bij een therapeut te rade te gaan. Dan kom je snel uit bij een coach. Het is een populair beroep geworden! Vaak zien we dat wie zelf geholpen werd door een coach ook zelf coach wordt. Op zich is het een mooie ontwikkeling die aantoont dat mensen elkaar willen helpen. Maar misschien hoeven we daarom niet allemaal coach te worden. In dit artikel ontdek je hoe wederkerige relaties en community building de kracht van coaching kunnen evenaren en soms overtreffen.
Coaches helpen hun coachees op weg als sherpa’s; ze zijn aanwezig, dienend en steunen de pelgrims in hun tocht naar de top. Bovenal blijven ze gericht op de unieke eindbestemming van hun gezel, zonder de weg kwijt te raken. Als coach plaats je jezelf in dienst van anderen. De juiste vragen leiden tot beter zelfinzicht, meer focus en energie en hopelijk fikse creatieve stappen voorwaarts. Als je coachee vooruit kan, heb je goed werk geleverd en dat levert jou als coach niet alleen je loon op, maar bovenal diepe voldoening omdat je iets goeds hebt bijgedragen.
Maar hebben we per sé een coach nodig om een betere versie van onszelf te worden? Of moeten we een cursus coaching volgen om elkaar verder te helpen? Natuurlijk niet. We kunnen ook ‘zomaar’ heel veel toegevoegde waarde brengen aan elkaar.
We onderschatten al snel de steun en wijsheid die ontstaan uit goede gesprekken. Wat kan een warm en diep gesprek met een aandachtige en betrokken vriend ons deugd doen! Het ontbreekt ons alleen soms aan setting, momentum en volle aandacht om tot zulke gesprekken te komen. Door er écht te zijn voor elkaar, te luisteren, door wederzijdse zorg en aandacht, versterken we elkaar. “Ik besta dankzij jou, jij bent iemand dankzij mij”. We voelen ons beiden gezien, erkend en gevoed als we betekenisvol kunnen aanwezig zijn. Het mogen en kunnen bijdragen aan iemands geluk doet ons evenveel groeien als het ontvangen van steun. Dat prachtige evenwicht tussen geven en krijgen kennen we ook van de mooie ‘Ubuntu filosofie’[1].
Wat is het verschil tussen een coach relatie en een wederkerige relatie?
- Als coachee vraag je hulp, en dat is goed. Maar je voelt je afhankelijk van je coach, en het blijft een zakelijke transactie.
- Als coach biedt je je tijd en aandacht, luister je diep, stel je nuttige vragen. Je bent geheel gericht op je coachee. Je verleent een dienst. Hoe het met jou is, doet er niet toe.
In een wederkerige relatie is er meer balans en gelijkwaardigheid en hoeven mensen geen speciale afspraken te maken of elkaar te vergoeden. Kwaliteitsvolle conversaties tussen ‘gelijken’ leiden tot ‘bonding’, samen groeien, samen genieten, samen werken, samen voor iets gaan, samen iets realiseren. En dát ‘samen’ is de kern van vreugde en zingeving.
Bij wederkerigheid is er de wil om er zomaar voor elkaar te zijn, op een veilige manier, ook zonder elkaar advies te moeten geven. Heather Plett beschrijft het mooi in haar boek ‘holding space’[2]. Ruimte openhouden voor elkaar om te praten, te denken, te voelen, kortom … te zijn. Je hoeft niet noodzakelijk slimme vragen te bedenken of tips te geven. Je bent oprecht geïnteresseerd, onderzoekend, je stelt je niet belerend of sturend op.
Wederkerigheid is ook elkaars kracht blijven zien, zelfs al worden er moeilijke gevoelens onder woorden gebracht. Alle gevoelens hebben bestaansrecht. Je diepe verdriet durven delen betekent niet dat je meelijwekkend bent. Je luistert naar elkaar, zonder die gevoelens helemaal over te nemen, zonder ze te willen verkleinen, verklaren, fixen of wegwerken. Je verwelkomt alles wat er speelt. Alles wat bestaansrecht krijgt, kan immers transformeren en weer verder stromen.
Van de kracht van wederkerigheid naar de kracht van de community
Deze kwaliteit van aandacht en respect aan elkaar geven, is een groot cadeau. Voor alle partijen. Het vraagt ook dat je durft kwetsbaar te zijn, om te kunnen delen zonder je te excuseren. En het vraagt moed om je niet alleen ten dienste te stellen van anderen maar ook ruimte te maken voor wat jou beroert.
Wederkerigheid hoeft zich niet te beperken tot de relatie tussen twee personen. Als dezelfde principes toegepast worden binnen een groep mensen die de wil hebben om te investeren in elkaar, dan kunnen we spreken van een lerende community.
De kracht van deze community is groter dan de som van de delen: “wij houden elkaar recht door het delen van datgene wat we beleven en herkennen. Door te ervaren dat we ook verschillen. En dat jij niet beter bent dan ik, of jullie dan wij.”
Ervaar de kracht van community
Wederkerig zijn is een kunst. Het gaat niet over na elkaar je verhaal brengen maar ook over diepe inleving, samen stil zijn, elkaar tijd geven; dat iets diep mag resoneren. Dat je ook een teken of gebaar terugkrijgt over hoe jouw realiteit binnenkomt; dat ik met mijn hele wezen meeleef, zonder er onmiddellijk mijn eigen beleving tegenover te zetten. De kracht van een lerende community bestaat in het multipliceren van de wederkerige relaties.
Bij Land aan Zee willen we samen deze veilige bedding creëren. Niemand staat ten dienste van een andere en allen staan we ten dienste van onszelf, elkaar en de omgeving.
Naast de aandacht die we geven aan onszelf en anderen, nodigen we ook uit tot samen zorgen voor de plek. Zo buiten zo binnen! Een nette en inspirerende omgeving creëert ook ruimte en helderheid aan onze binnenkant. Dit vraagt aandacht en focus van iedereen, maar creëert tegelijk samenhorigheid en voldoening.
Ervaar de kracht van de community vanaf September 2023 bij Land Aan Zee.
[1] https://nl.wikipedia.org/wiki/Ubuntu_(filosofie)
[2] https://centreforholdingspace.com/the-art-of-holding-space
Dutch 
English